رقیه ذوالفقاری چهار راه گشین - کارشناسی ارشد فیزیک دانشگاه پیام نور تهران
هانیه جیریایی شراهی - کارشناسی علوم تربیتی آموزش پیش دبستان و دبستان دانشگاه علامه طباطبائی
زهرا قربانی پور - کارشناسی ارشدریاضی محض گرایش آنالیز ریاضی دانشگاه آیتالله بروجردی
فرشته رضایی - کارشناسی مدیریت فرهنگی علمی کاربردی واحد سنندج

این مقاله به بررسی روشهای تدریس حل مسائل و تاثیر آنها بر یادگیری دانش آموزان می پردازد. روشهای متداول تدریس حل مسائل شامل معرفی مسئله ، توضیح روشهای حل ، و ارائه نمونه های حل شده است . در این روشها، تکرار و تمرین فراوان از اهمیت بالایی برخوردارند. اما برخی محققان معتقدند که این روشها ممکن است منجر به یادگیری سطحی و فهم محدودی از مفاهیم شود.در برخی مطالعات، روشهای جدیدی مانند یادگیری مبتنی بر مسئله (PBL) مورد بررسی قرار گرفته اند. در این روش، دانش آموزان به مسائل واقعی مواجه می شوند و برای حل آنها نیازمند مهارتها و مفاهیم مختلفی می باشند. این روش می تواند تعاملی تر و فعالتر از روشهای سنتی باشد و باعث تقویت مهارتهای انتقادی و تفکر عمیق دانش آموزان شود.نتایج مطالعات نشان دادهاند که استفاده از روشهای مبتنی بر مسئله می تواند منجر به یادگیری عمیق تر، تفکر انتقادی ، و حل مسائل پیچیدهتر توسط دانش آموزان شود. این روشها همچنین می توانند انگیزش و علاقه دانش آموزان را نسبت به یادگیری افزایش دهند. از این رو، توجه به این نوع روشهای تدریس و استفاده از آنها در محیط های آموزشی می تواند به بهبود عملکرد و یادگیری دانش آموزان کمک کند.

روش ،تدریس ،حل مسئله ،متداول، یادگیری دانش آموزان