مبینا ترابی سامانی - کارشناسی علوم تربیتی ،دانشگاه باهنرچهارمحال بختیاری

نوجوانی یکی از بهترین مراحل زندگی آدمی محسوب می شود دوره ای که نوجوان به هویت واقع ی خویش دست می یابد در این مرحله شاید والدین نتوانند به اوکمک چندانی بکنند. زیرا او الگوهای خود را درجای دیگرجستجو می کند .میل به اظهار وجود و اثبات خود یکی از طبیعی ترین حالت روانی دوره نوجوانی است او باید خود را برای زندگی مستقل اجتماعی اماده کند، تحقیق این موضوع پیش از هرچیز مستلزم یافتن هو یت خویش است . اینک اگر والدین و مربیان این دوره راخوب بشناسند و با آنان برخوردی مناسب داشته باشند هم نوجوان به هویت خویش دست می یابد و هم والد ین و مربیان کمتراحساس نگرانی می کنند از این رو بیشترخشونت دوران جوانی ریشه در ناکامی های اولیه زندگی دارد و پیش از هرچیز باید به عوامل بوجود آورنده و زمینه های خشم توجه داشت و برای مقابله باآن چاره سازی کرد . هر فردی ویژگی های شخصیتی منحصر به فردی دارد و در شرایط مختلف رفتارهای متفاوتی از خودنشان می دهد برخی به گونه های تهاجمی و خشمگینانه عمل می کنند،بعضی دیگر کناره گیری می کنند و گوشه گیری می شوند و افرادی نیز هستند که قادرند با آرامش و تسلط برخورد کنند . عوامل مختلف در طول دوران زندگی موجب شکل گیری و تقویت این رفتارها شده است یکی ازاین رفتارها خشم عصبانیت پرخاشگری است ازآنجا که یافتن علل پرخاشگری و همچنین کنترل آن می تواند کمک شایانی به زندگی افراد نماید پژوهش پیش رو با استفاده از روش توصیفی علاوه بر یافتن علل و عوامل پرخاشگری درصدد ارائه اطلاعاتی به والدین و مسئولان مدارس در زمینه اهمیت پدیده خشونت در کودکان می باشد.

کنترل ، دانش آموز،ارتباط معلم و دانش آموز, پرخاشگری .