مریم نصیری - کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور اصفهان

مفهومی به نام زنگ ورزش در مدرسه ها، از دیرباز با تصویری از یک زنگ اضافه در خوش بینانه ترین حالت ، جست وخیزی در حیاط مدرسه و عموما انجام تکالیف باقی مانده ، زنگ فراغت ودردو دل به ویژه ، در کلاسهای دخترانه بوده است . وگاهی مجالی برای توفیق تعطیلی کلاس. این همه در حالی است که سنگ بنای ورزش، سلامتی ،تحرکوشادابی از همین سالهای پایه آموزشی تا بالا ادامه می یابد. شاید از همین روست که ورزشی چون شنا در اکثر دبستانهای پیشرفته اجباری است . در حقیقت مدارس، زیربنای اصلی تحرک و شادابی جامعه تا لیست مدالهای المپیک وقهرمانی هستند. اهمیت بهبود وارتقای ورزش مدارس هنگامی بیشتر مشخص می شود که بدانیم زیر مجموعه چنین مساله ای ۱۸ میلیون دانش آموز از سنین ۷ تا ۱۸ سال هستند. فقر حرکتی ، اضافه وزن، ضعف و کم بینه گی ، کوتاهی قد وحتی نارسایی یادگیری همگی از کم تحرکی و عدم توجه به ورزش ناشی می شود. اهمیت تربیت بدنی در مدارس به دو مساله بر میگردد. نخست در بطن یک نظام آموزشی هر دانش آموز نیازمند باروری و تقویت قوای بدنی تا خلاقه خود است . در حقیقت تحرک، ضامن سلامتی و آموختن بهتر است ، از سوی دیگرورزش دانش آموزی زیر بنای استانداردهای کیفی ، نسلی است که در آستانه ورود به جامعه است ، چنین نگاه فراگیری هر چند بیشتر از ضرورت همان زنگ دو ساعته ورزش در مدارس خبر می دهد. همین دوساعت را می توان به بطالت گذراندویا می توان حداکثر استفاده و کارایی را داشته باشد.

زنگ ورزش،اصول،کاربردها،مشکلات و چالش