معصومه خزائیلی - آموزش و پرورش ناحیه ۱ اصفهان

انسان نمی تواند به تنهایی زندگی کند و این واقعیت سر منشاء شکل گیری تمامی گروهها، جمعیت ها و جوامع بشری از گذشته های دور تا به امروز بوده است . تمامی انسانها در هر گروه و جامعه ای با توجه به توانایی ها و شرایط حاکم ، با همکاری یکدیگر به بقای خود و دیگران کمک کردهاند. هرچه فرد در برقراری ارتباط در جامعه با دیگران موفق تر عمل کند و در واقع هوش اجتماعی بالاتری داشته باشد، زندگی بهتر و راحت تری را تجربه خواهد کرد. یادگیری تکنیک های همکاری و برقراری ارتباط با دیگران یکی از ضروریات مهم در زندگی هر کودکی محسوب می شود. زمانی که فرد در سنین پایین همچون دوران دبستان آموزش ببیند، این آموزهها در وی درونی شده و سبب خواهد شد در آینده در زندگی موفق تر عمل کند. مشارکت که از آن به عنوان دخالت در فرآیند تصمیم گیری ها، تصمیم سازی ها و فراگرد اندیشه و عمل یاد شده است ، موجب افزایش بهرهوری در کار، یگانگی در میان افراد، کاهش سرخوردگی ها و مقاومت ها، افزایش اعتماد مردم به یکدیگر، تحقق مردم سالاری و بالندگی انسانها، از بین رفتن ترس و وحشت ناشی از تنهایی روانی ، در هم شکستن فرهنگ سکوت، شکوفا شدن خلاقیت ها و سرانجام، توسعه همه جانبه می شود. فقدان گسترش مشارکت واقعی در مدارس، جدایی بین مدارس و جامعه و مدارس با یکدیگر را به همراه می آورد.

جوامع ،پیشبرد اهداف،توانایی