مهوش آسکانی - کارشناسی ، امور تربیتی، دانشگاه پیام نوراداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار، آموزشگاه شهدای سلامت

هدف از این پژوهش بررسی آثار و نتایج ارزشیابی کیفی - توصیفی در آموزش و پرورش می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای- اسنادی بوده است . ارزشیابی توصیفی شکلی از ارزشیابی تحصیلی -تربیتی است که درآن معلم با مشارکت فعال و دانش آموز و اولیا ایشان با استفاده از ابزارهای مختلف به جمع آوری اطلاعات درزمینه تلاش ها، پیشرفت ها وموفقیت های دانش آموزان می پردازد و با طبقه بندی تحلیل وتفسیر اطلاعات به آنها کمک می کند تا بهتر یاد بگیرند ومشکلات یادگیری خود را به کمک اولیا ومعلمان برطرف کنند. هدف اصلی در ارزشیابی توصیفی بهبود شرایط یادگیری دانش آموزان است . از این پژوهش نتیجه گیری می شود که یادگیری و ارزشیابی دو فرایند در هم تنیده و ملازم یکدیگرند. در فرایند یادگیری نقش اصلی ارزشیابی و آنچه که در اجرای آن اصالت دارد، جهت گیری تسهیل گرایانه ی آن است . ارزشیابی توصیفی به عنوان رویکردی همه جانبه و الگویی کیفی ، زمینه ی شادابی و نشاط بهتر و بیشتر دانش آموزان در کلاس درس را فراهم می کند. این نوع ارزشیابی که در تمام مراحل فرایند یاددهی -یادگیری به کار برده می شود، توجه خود را بر روی تفاوت های فردی دانش آموزان معطوف می کند. اگرچه معلمان اعتقاد دارند این نوع ارزشیابی ، چالش های خاص و مربوط به خود را دارد، اما به طور کلی در این طرح با توجه همه جانبه به ابعاد مختلف شخصیت دانش آموزان زمینه ی افزایش بهداشت روانی محیط یاددهی -یادگیری فراهم می شود. در نهایت شاهد کاهش فشار های روانی ناشی از نظام ارزشیابی موجود خواهیم بود . پس ضروری است با شناخت هرچه بیشتر این رویکرد و بررسی ابعاد مختلف آن، با احترام به سلامت روانی دانش اموزان و پیشرفت تحصیلی آنها، خود را از بند ارزشیابی سنتی و ضرر های ناشی از آن رها سازیم .

ارزشیابی ، ارزشیابی کیفی ، ارزشیابی توصیفی ، ارزشیابی سنتی