امیرحمزه فرج الهی - دانشیار مهندسی هوافضا، دانشگاه امام علی (ع)، تهران، ایران
محسن رستمی - استادیار مهندسی هوافضا، دانشگاه امام علی (ع)، تهران، ایران
جلال شجاعی - دکتری، دانشگاه امام علی (ع)، تهران، ایران
داوود رضافرج الهی - کارشناسی ارشد، دانشگاه امام علی (ع)، تهران، ایران
شعیب فرج الهی - کارشناسی ارشد، دانشگاه امام علی (ع)، تهران، ایران

در تحقیق حاضر، اثر بکارگیری دو موتور جهت بهبود در عملکرد پهپاد بررسی شده است. این دو موتور یکی در قسمت عقب و دیگری در قسمت جلویی پهپاد قرار می گیرد. از مهم ترین ویژگی چنین طرحی این است که در صورت بروز هرگونه مشکل در یک موتور و از کار افتادن آن، موتور دیگر به تنهایی می تواند ماموریت را انجام دهد. مطالعات بصورت عددی و با استفاده از نرم افزار انسیس فلوئنت و با روشMRF انجام گردید. مدل پروانه انتخابی APC ۷*۱۰ بوده است. نیروی جلوبرنده در سه حالت موتور جلو، موتور عقب و موتور در جلو-عقب بررسی و نتایج ارائه شده است. در نهایت، نتایج کار حاضر با نتایج آزمایشگاهی مقایسه گردیده است و از تطابق خوبی برخوردار است. نیروی بالابر و پسا در زاویه های حمله مختلف بررسی و ارائه شده است. نتایج نشان داد استفاده از پهپاد دو موتوره نیروی جلوبرنده موتور عقب را در حدود ۱۴% افزایش می دهد و سبب بهبود در عملکرد نسبت به طرح های سنتی می شود.

پهپاد دو موتوره، حل عددی، روش MRF، فلوئنت، نیروی جلوبرنده