علیرضا داوری - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی

بین ادبیات کودکان و بزرگسالان تفاوت ساختاری چندانی وجود ندارد،چرا که هر دو ادبیات هستند و با تکیه بر جوهرادبی خلق می شوند،ولی با مخاطب های متفاوت. کودکان، بزرگسالان کوچک نیستند.آنها با بزرگسالان تفاوتدارند،تفاوت آنها در تجربه های آنهاست نه در نوعشان،به عبارت دیگر آنها در درجات مختلف قرار دارند نه در انواعگوناگون. پس ادبیات آنها هم اگر با ادبیات بزرگسالان تفاوت دارد، تفاوت در درجه است نه در نوع. ما گاهی فراموشمی کنیم که ادبیات کودکان می تواند و باید فراهم آورنده همان لذت و درکی باشد که ادبیات بزرگسالان داراست. آنهاهم در خواندن یک داستان در جستجوی لذت هستند،ولی لذتی محدودتر از بزرگسالان،زیرا تجربه های آنهامحدودتراست می توان گفت درون مایه آثار خاص کودکان و نوجوانان می بایست با عواطف و احساس ها،کنجکاویه ا وتجربه های آنان تناسب داشته باشد و منشا تفاوت ادبیات آنان با ادبیات بزرگسالان در همین جاست. یکی دیگر از حوزههای تفاوت،گستره موضوعی آثار است. ادبیات بزرگسالان تنها شامل داستان،شعر،نمایشنامه،زندگینامه،مقاله ها و قطعاتادبی است ولی در حیطه ادبیات کودکان،این گستره کلیه آثار مستندی را هم که در زمینه دانش،معارف ومهارت هایبشری خلق می شود و از ساختار هنری برخوردار است،در برمی گیرد. تفاوت دیگر در تکیه داشتن ادبیات کودکان بهتصویر است.در واقع اهمیت تصویر در حوزه کتاب های کودک و نوجوان تا اندازه ای مهم است که گاه ما با کتابهایتصویری بدون متن در حوزه کودک و نوجوان روبرو هستیم،درحالیکه در کتاب های مربوط به بزگسالان ،از تعدادتصاویر کاسته می شود و متن و نوشته،جایگزین آن می شود. در این مقاله سعی داریم به این موضوع بپردازیم و تفاوتآن را با ادبیات بزرگسال بیان کنیم.

ادبیات، ادبیات کودک، ادبیات بزرگسال