مبینا اشرفی - کارشناس زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

ابن یمین فریومدی را باید معلم اخلاق عملی دانست. زیرا هنرمندی او در زمینه تعلیمی بی سابقه است. در قطعات ابن یمینپیوند بین مذهب و اخلاق در قالب اندرز همراه با ذوق وجود دارد. با این استناد که هیچ یک از تذکره ها عارف بودن ابن یمینرا تایید نکرده است. پژوهش پیشرو سعی دارد تا با یافتن ویژگی های اخلاقی عرفانی در مهمترین اثر ابن یمین، قطعات، این پرسش را که ابن یمین عارف مشرب است یا معلم اخلاق، بدون پاسخ نگذارد. با توجه به اخلاقی بودن محتوای قطعاتنمیتوان انکار کرد که مولفه های مورد پذیرش یک عارف امثال صبر، بی اعتباری دنیا و قناعت در قطعات وجود ندارد اماباید با تحقیق درباره پیشینه زندگی این شاعر دریافت صرف آوردن این مولفه ها او را اخلاق محور کرده است یا خیر؟ اینمقاله با روش کتابخانه ای ابنیمین را درویش مشرب دانسته است که طبیعی هم می نماید پس از ظهور سنایی، ویژگی هایعارفانه در سخن دیگر شاعران ظهور اعتقادی پیدا کند. نگارنده این جستار ابن یمین را همچون مولانا در نظر نگرفته است امابا جستوجو در قطعات او میتوان نتیجه گرفت به اصول بنیادین اخلاقی توجهی بیش از اندازه دارد که تعلیم را حتی بااخلاقیات همراه کرده است و گزافه نیست اگر بگوییم او یک معلم اخلاق تمام عیار است، که اگر رگه هایی از مولفه ها وآموزه های عرفانی در قطعات دارد به جهت تدریس اخلاق و اخلاق گرایی اوست که جلوه ای بیش از سایر اعتقادات او دراشعارش دارد.

ابن یمین، عرفان، تصوف، اخلاق، قطعه