معصومه رجبی - کارشناسی ارشد ادبیات عرب دانشگاه سمنان

داستان از قوی ترین آثار ادبی است که اخلاقیات ، عادات و احساسات درونی را به تصویر می کشد و اگر اغراض و اهداف آن نیکو باشد ، قلب را تهذیب کرده و لطافت می بخشد. مهم ترین مشکلی که قرآن کریم در داستان هایش ، سعی در حل کردن آن دارد؛ عدم اعتقاد به قیامت می باشد. روشی که از جهت هنری در بیان داستان اصحاب کهف به کار گرفته شده است ، در درجه اول؛ یک خلاصه اجمالی و بعد بیان مفصل داستان می باشد اسلوب داستان غالبا خبری و متناسب با بیان حقیقت هویت اصحاب کهف در ایمان محکم و قوی آنها به پروردگارشان و انکار شدید عقاید و خرافات قوم خود است . شخصیت های این داستان ، محملی هستند که خواست و اراده خداوند متعال در آنها متجلی می شود. اجزای داستان اصحاب کهف بر اساس رابطه علی و معلولی دارای پیوند زنده و محکم با یکدیگرند. به گونه ای که هر جزئی از داستان مکمل جزء پیشین یا شرح و تفصیلی برای آن یا امری هماهنگ با آن است . مهم ترین عنصرهای به کار رفته در این داستان؛ کشمکش ، گره افکنی و گره گشایی می باشد.

قرآن، داستان، اصحاب کهف ، عناصر داستانی.