آسیب شناسی و رفع موانع افزایش سرمایه از آورده نقدی در بازار سرمایه

دستیابی به رشد اقتصادی، توسعه پایدار و تخصیص بهینه منابع مستلزم وجود یک سیستم مالی کارا است که
تخصیص بهینه منابع با کمترین هزینه، ممکن باشد. در صورت بهرهمندی از نظام تامینمالی کارا و دارای ماهیت
غیر تورمی، میتوان منابع مالی را در راستای حمایت از تولید داخلی و توسعه سرمایهگذاری به کار گرفت. این
امر بدون حمایت بازارهای مالی و به خصوص بازار سرمایه امکان پذیر نیست. اهمیت بازار سرمایه در این زمینه
از منظر تسهیل و تقویت تامین مالی برای بنگاه های اقتصادی است. در واقع در نظام تامین مالی نقش بانک در
تامین مالی کوتاه مدت بنگاه های اقتصادی تعریف شده و تامین مالی بلندمدت توسط بازار سرمایه صورت
می گیرد که در نهایت حاکی از نقش با اهمیت این بازار مالی در تشکیل سرمایه و افزایش نرخ تشکیل سرمایه
کشور است.
بازار سرمایه با در برگرفتن تعداد بیشماری از فعالان اقتصادی خرد و عمده، بایستی دارای سهل الوصول ترین
ابزارهای تامین مالی باشد. چرا که در عین شفافیت عرضه و تقاضا، زمینه حضور فعال بخشهای مختلف را در
اقتصاد فراهم میکنند. از مهمترین ابزارهای جذب سرمایه در بازار سرمایه، افزایش سرمایه شرکت ها است.
شرکتها با افزایش سرمایه منابع سرمایه گذاران را در قالب سهام جذب کرده و در کسب و کار خود هزینه می-
کنند. شرکتها با انتشار سهام ریسک کسب وکار خود را با سرمایهگذاران تسهیم نموده و از این منظر نسبت به
اوراق بدهی یا تسهیلات بانکی تعهد مالی ندارند.
بررسی تجهیز منابع شرکت ها از طریق انتشار سهام، در بازار سرمایه کشور نشان میدهد، بیش از ۹۱ درصد
تامین مالی صورت گرفته با استفاده از منابع داخلی شرکت ها انجام شده و تنها ۹ درصد سرمایهگذاری با آورده
بیرونی سهامداران صورت گرفته است. این اقبال کم به سرمایه گذاری در بازار اولیه سهام را می توان ناشی از
وجود ریسک های سیستماتیک مانند ریسک های کلان سیاسی و اقتصادی از جمله قیمت گذاری دستوری و قطع
خوراک، ایجاد جذابیت در سایر بازارهای جایگزین مانند ارز، طلا، مسکن و خودرو و امکان کسب بازدهی قابل
توجه در این بازارها و از این دست مسائل دانست. در برخی از موارد مدیران و سهامداران اصلی شرکت برای
جلوگیری از تغییر در ترکیب سهامداران، اجازه ورود سرمایه بیرونی به شرکت را نمیدهند و ورود منابع را به
توان مشارکت خود محدود می کنند.