سمیرا مجیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری و شهرسازی
غلامحسین معماریان - دانشیار دانشگاه علم وصنعت ایران

درچنددهه گذشته بسیاری ازبافت های تاریخی ایران تخریب و خیابان های عریضی درآنها احداث شده است وجود این خیابان های آلودگی های مختلف زیست محیطی را درپی دارد محیطهایی که زمانی ارامش و اسایش باشند گان را درپی داشته اکنون به محصلات پرسروصداتبدیل شده اند تمرکزمقاله حاضر برتفکرطراحی شهربدون اتومبیل است و هدفش رسیدن به توسعه پایدار درجهت حفظ میراث فرهنگی شهرها است دراین تحقیق با تکیه برتعاریف توسعه پایدار اتومبیل به عنوان مهمترین عامل درتوسعه و خیابان کشی های شهرسازی مدرن درنظر گرفته شده است که پایداری محیطی اقتصادی و فرهنگی یک بافت تاریخی را زیرسوال می برد و درجهت صحت ادعای تحقیق توسعه شهری موجود دربخشی ازبافت تاریخی یک نمونه شهر معاصرایرانی شیراز مورد بررسی قرارگرفته است مطالعات میدانی صورت گرفته مشاهدات و مصاحبه ها دربافت تاریخی مجاور مسجد نوشیراز بیانگر درخطر بودن میحط زیست و بافت فرهنگی این منطقه به دلیل توسعه ناپایدار و ارجحیت اتومبیل برعابران و ساکنان محله است

شهربدون اتومبیل، توسعه پایدار، میراث فرهنگی، بافت تاریخی /مسجدنوشیراز