اثر افزودن مخمر تجاری ساکارومایسس سرویزیه به جیره بلدرچین ژاپنی بر صفات عملکردی، برخی فراسنجه های سرم، ریخت شناسی و جمعیت باکتری های بیماری زای روده

این آزمایش به منظور بررسی افزودن مخمر تجاری (ساکارومایسس سرویزیه) بر عملکرد، برخی فراسنجه های سرمی، ریخت شناسی و جمعیت باکتری­های بیماری­زا در بلدرچین ژاپنی انجام شد. در این آزمایش ۵۰۴ قطعه جوجه یک روزه بلدرچین به طور تصادفی به هفت تیمار و شش تکرار و ۱۲ قطعه پرنده در هر تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱- جیره کنترل (فاقد مخمر)، جیره­های آزمایشی ۲ تا ۷ به ترتیب ۲۵/۰، ۵/۰، ۷۵/۰، ۱، ۲۵/۱ و ۵/۱ گرم در کیلوگرم دارای مخمر بود. به منظور اندازه گیری فراسنجه­های آنزیم­های کبدی، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و اینترلوکین ۱ و ۶ در سن ۳۵ روزگی از هر تکرار دو قطعه پرنده جدا و از ورید بال خون گیری و سپس کشتار شدند. نتایج نشان داد که سطوح ۵/۰، ۷۵/۰، ۱، ۲۵/۱ و ۵/۱ مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک، کاهش درصد چربی محوطه بطنی و افزایش اندازه تیموس، افزایش پروتئین کل و آلبومین در سرم، کاهش تری­گلیسرید و کلسترول سرم، افزایش سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در سرم و همچنین کاهش اینترلوکین های ۱ و ۶ و همچنین فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا شد. تعداد باکتری­های کلستریدیوم پرفرنجنس و ای-کلای به­طور معنی­داری در گروه­های تغذیه شده با تیمارهای ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت. بهترین سطح مورد استفاده چتیاسل در این آزمایش ۷۵/۰ کیلوگرم ارزیابی شد.

Keywords:

بلدرچین ژاپنی , ریخت شناسی روده , عملکرد , عوامل بیماری زا , فراسنجه های خونی , مخمر تجاری