Ali Naeemi Nezam Abad - M.Sc. in general psychology, Faculty of Educational Science and Psychology, University of Zahedan, Zahedan, Iran.
Parisa Moghadas Sharif - M.Sc. in clinical psychology (family therapy), Faculty of Psychology and Education Science, Shahid Beheshti University of Tehran, Tehran, Iran.
Milad Shirkhani - M.Sc. in clinical psychology, Faculty of Psychology and Education Science, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran.

مقدمه: اضطراب مرگ برای بسیاری از افراد ترس و وحشت زیادی را به همراه دارد و بررسی عوامل موثر در شکل گیری و تداوم آن بسیار مهم است. هدف از این مطالعه بررسی نقش میانجی باورهای وسواسی در رابطه بین تجارب آسیب زای دوران کودکی و اضطراب مرگ در بزرگسالی بود.   روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری را بزرگسالان ایرانی مقیم مشهد در سال ۱۴۰۱ تشکیل می دهند که از این تعداد ۳۴۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به صورت آنلاین با استفاده از مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (TDAS)، پرسشنامه ترومای دوران کودکی (CTQ) و پرسشنامه باورهای وسواسی (OBQ-۴۴) جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و AMOS نسخه ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: نتایج نشان داد که بین تجارب آسیب زای دوران کودکی و باورهای وسواسی همبستگی معنی دار (۰۱/۰P<) وجود دارد که نشان دهنده ارتباط قابل توجه با اضطراب مرگ است. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نیز برازش رضایت بخشی را برای مدل در این مطالعه نشان داد. علاوه بر این، نقش میانجی باورهای وسواسی در رابطه بین تجارب آسیب زای دوران کودکی و اضطراب مرگ با ۳ χ۲/df≤ و سطح معنی داری ۰۰۱/۰ معنی دار بود.   نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، تجربیات آسیب زای دوران کودکی می توانند از طریق تعامل با باورهای وسواسی، اضطراب مرگ را پیش بینی کرده و بر آن تاثیر بگذارند.

اضطراب مرگ, باورهای وسواسی, تجربیات آسیب زای دوران کودکی