جمال الدین مهدیان نسب - گروه مدیریت دولتی و گردشگری، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

فرسودگی شغلی از جمله آسیب های شغلی است که در سال های گذشته مورد توجه واقع شده و فرماندهی کل انتظامی با گستردگی ماموریت های روزانه مستعد بروز آن می باشد. در سال های گذشته جدا از عوامل زمینه ساز فرسودگی شغلی، همه گیری کرونا بسان کاتالیزگری، بر میزان آن می افزاید. پژوهش حاضر از نظر روش و ماهیت، توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی بوده که مطالعات میدانی آن در بهمن ماه ۱۴۰۰ انجام شده است. جامعه آماری، فرماندهی انتظامی استان لرستان با جمعیت ۵ هزار نفری و نمونه بر اساس جدول مورگان ۳۵۷ نفر به دست آمد که به دلیل وجود پلیس های تخصصی و پراکندگی جغرافیایی، از روش تصادفی طبقه ای استفاده و در نهایت ۳۴۷ پرسشنامه مورد قبول واقع شد. داده ها با استفاده از یک برگه پرسشنامه کلی شامل سه بخش جمعیت شناختی، فرسودگی شغلی ماسلاچ و عملکرد شغلی پاترسون مرتبط با الگوی مفهومی جمع آوری و با توجه به عدم نرمال بودن توزیع داده ها و مدل پژوهش به وسیله روش مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی و با نرم افزار Smart PLS تحلیل گردید. با توجه به این که ضریب مسیر فرسودگی شغلی و عملکرد شغلی کارکنان برابر با( ۰.۵۰۹-) و همچنین ضرایب مسیر هر کدام از ابعاد فرسودگی شغلی چون خستگی عاطفی (۰.۱۶۱-)، مسخ شخصیت (۰.۳۵۰- ) و عدم کفایت فردی (۰.۲۶۳- ) می باشد، می توان نتیجه گرفت که فرسودگی شغلی ناشی از همه گیری کرونا و به طور دقیق ابعاد سه گانه آن بر عملکرد شغلی کارکنان ف.ا.ا لرستان تاثیر معناداری دارد.

واژگان کلیدی : فرسودگی شغلی, همه گیری کرونا, عملکرد شغلی