رابطه تاب آوری با افکار خودکشی در دانشجویان دانشگاههای شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی رابطهی تابآوری با افکار خودکشی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاههای شهر تهران بود. روش مطالعه حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجراء، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاههای دولتی شهر تهران میباشد که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ مشغول به تحصیل بودهاند. از میان آنها به کمک روش نمونه گیری خوشهای از بین چهار دانشگاه، تعداد ۳۹۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش توسط پرسشنامههای افکار خودکشی بک و پرسشنامه تابآوری کونر و دیویدسون، جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش، از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. نتایج نشان دادند که تاب آوری، قوی ترین پیش بین خطر خودکشی به شمار می رود؛ لذا شایسته است روان شناسان، مشاورین در مواجهه با مراجعینی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند، توجه بیشتری را به آموزش تاب آوری مبذول کنند. از سوی دیگر شناخت عوامل مرتبط با خودکشی همچون تاب آوری به عنوان متغیر های مهم در فهم خودکشی و افکار مربوط به آن نقش مهمی را ایفا می کنند.

Keywords:

افکار خودکشی , خودکشی , تابآوری