علیرضا میراولیایی - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی ، دانشگاه علامه طباطبایی، یزد، ایرا ن

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین آموزش بازی مشترک مادران بر مبنای نظریه دلبستگی (دلبستگی پیوند عاطفی که افراد با یک موضوع دلبستگی که فراهم کننده امنیت است برقرار می کنند و باعث سازگاری روانی در سر تا سر عمر می باشد) و اختلالات رفتاری (حالتی که با احساس وحشت مشخص می شود و با علائم جسمی و تحریکات ادراکی و شناختی همراه است) کودکان انجام شده است. روش تحقیق: نمونه مورد بررسی شامل ۲۴ دانش آموز دختر دبستانی منطقه ۲ تهران می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه ۱۲ نفر آزمایش و گواه قرار گرفته اند و به آزمون اضطراب زانک در دو مرحله پاسخ داده اند و مادران در گروه آزمایش با برنامه آموزش بر مبنای نظریه دلبستگی آموزش دیدند. یافته ها: یافته های این پژوهش از روش تحلیل کوواریانس بدست آمده با میانگین نمره اضطراب (زانک) برای گروه کنترل «پیش آزمون» برابر ۶/۳۰، میانگین گروه کنترل (پس آزمون) برابر ۱/۳۶ و میانگین گروه آزمایش (پیش آزمون) برابر ۲/۳۱ و میانگین گروه آزمایش (پس آزمون) برابر ۶/۲۷ بدست آمد و «۲۲۷/۱۲ F=، ۰۱/۰P<.» که نشان داده بین آموزش مادران بر مبنای نظریه دلبستگی و کاهش اختلالات رفتاری کودکان رابطه معنادار وجود دارد. هم چنین تحلیل آماری از طریق آزمون کوواریانس انجام گرفته است. نتیجه: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، آموزشگران مادران در مدارس می توانند با بهره جویی از برنامه های کامل و جامع بر مبنای نظریه دلبستگی در جهت کاهش اختلالات رفتاری کودکان گام موثری بردارند.

اختلالات رفتاری، آموزش مادران، دلبستگی، بازی مشترک.