اعظم شیخی مینابی - کارشناسی الهیات گرایش حقوق، هرمزگان، میناب
احمد رضا شرفی - کارشناسی ،آموزش ابتدایی، هرمزگان، سیریک
سکینه ذاکری - سطح دو حوزه علمیه ، هرمزگان، میناب

برنامه درسی تعلیم و تربیت دینی زمینه ساز وتسهیل کننده میسر شکوفایی استعدادها و گرایش به خیرزیبایی و کمال است . این برنامه با رویکرد به فطرت انسان برنامه خود را سامان می دهد و در اصول اهداف و روش های تعلیمی و تربیتی ردپای آن را دنبال می کند. تعلیم و تربیت دینی به دنبال افزایش دانایی و توانایی دانش آموزان برای دیندار شدن آنهاست و این چیزی نیست که با طرح سوالها و پرسشها ی معمولی کلاسی، قابل ارزشیابی باشد، بلکه شیوه هایی را می طلبد که طی آن تمامی حرکات و اعمال و رفتار دانش آموزان مورد توجه آموزگار قرار گرفته و معلم توانمند و آگاه ، آن چه را به او می آموزد، در نگاه ، حرکات، گفتار و رفتارش ببیند و دریابد. در حوزه ی شیوه های تربیتی یکی از اعتقادات صحیح رایج در میان متخصصان این است که می توان به بچه ها فرصت داد تا خودشان به تنهایی درباره ی ماهیت زندگی از جمله بعد غیر مادی آن به جستجو بپردازند. مطابق این دیدگاه، پرورش روح جستجوی گری در باره ی ماهیت زندگی، هدف تربیتی بزرگی است. هدفی که اگر تحقق یابد آدمی را برای یک عمر بهره مندی از آن چه دین به عنوان یک منبع وثیق در اختیار او قرار می دهد آماده می کند. به او احساس نیاز و توان طلب می دهد و او را به فردی فعال مبدل می سازد که توان انتخاب و تصمیم گیری دارد. در این پژوهش بررسی راهکارهای ارتقای تربیت دینی دانش آموزان در مدارس پرداخته می شود.

تربیت دینی، دانش آموز، مدارس، آموزش، دینداری