ارائه مدل مفهومی خودشناسی ، ارتباطات و مسئولیت پذیری با نگاه قرآنی و کلام اهل بیت (علیهم السلام )

مسئله خود شناسی همواره یکی از مبنایی ترین مسائل به وجود آمده برای بشر در طول تاریخ بوده است ، مادامی که انسان در گام اول به درک جامعی از خودش و استعداد ها و نیازها ی خود ، محیط پیرامونی و سایر پدیده های جهان هستی نرسد ، نخواهد توانست در گام دوم که از اهمیت بیشتری برخوردار است ، یعنی رابطه بین خود و سایر پدیده ها از جمله محیط پیرامونی ، جهان هستی ،دیگر مخلوقات و مخصوصا سایر انسانها وخالق ، رابطه معنا داری پیدا کند تا از آسیب های شبهات و وسوسه های درونی و بیرونی خود با استدلال متقن و منطقی صحیح رهایی یابد در واقع انسان مومن نه تنها محتکر استعداد خواهد شد بلکه بایدسرمایه خود را برای تجارت در راه خدا زیاد کند ، لذا پس از رهانیدن پای خود از باتلاق و بند، حرکت رو به رشد را آغاز و سپس مسئولیت یاری رساندن به سایر هم نوعان را در نظر خواهد داشت ، البته مسئولیت شناسی در مقابل دیگران ،خود نیاز به شناخت درستی از این مسئله خواهد داشت ، که جز با کار جهادی و بالا بردن سطوح مختلف فردی از جمله ، در امور معنوی ، علمی ، فرهنگی ،ارتباطات موثر، سعه صدر و .... ابترو ناتمام خواهد ماند ، در این زمینه آنچه فقه تشیع اثنی عشری را متفاوت داشته ، وجود ارزشمند الگو های برجسته ای است ،که در کنار قرآن در تمام زمینه ها به واسطه عصمت و علم خدادادی و لدنی به عنوان امام و پیش رو، پرچم دار هستند و از ظرف وجودی بیکران خود پیمانه های مخاطبانشان را برحسب ظرفیت وجودی پرخواهند نمود. صد البته که هر یک از چهارده معصوم از جمله امام رضا (ع )بسته به شرایط تاریخی و فرهنگی معاصر خود با استفاده از آموزه های قرآنی ، طریق ره پیمودند و در واقع هرکدام نوری در امتداد و مسیرنور معصوم پیش از خود طی طریق نموده اند چنانکه به فرموده مقام معظم رهبری می توان برای دوران حضور سلاله عطرت و طهارت از استعاره انسان ۲۵۰ ساله استفاده نمود .روش تحقیق این پژوهش توصیفی _تحلیلی است و جمع اوری داده هابه صورت کتابخانه ای انجام گردیده و از قرآن و رویات اهل بیت علیهم السلام نکات اصلی استخراج و تا حد امکان روشن نمایی شده است .

Keywords:

خود شناسی , ارتباطات , مسئولیت پذیری , نگاه قرآنی , کلام اهل بیت (علیهم السلام )