ایجادشریانهای امن شهری رهیافتی برکاهش آسیب پذیری درمواقع بحران نمونه موردی: کلانشهرتبریز

مخاطرات طبیعی در طول دوران حیات کره زمین همواره وجود داشتهاند. در دهههای اخیر علیرغم پیشرفتهای علمی و تکنولوژیکی گسترده در پیشبینی حوادث، بلایای طبیعی همچنان هزینههای سنگینی را به جوامع انسانی تحمیل کردهاند. کارآیی شبکه ارتباطی بهدلیل نقش گستردهای که در طول چرخه مدیریت بحران و به ویژه در مرحله امدادرسانی دارد، میتواند به افزایش سرعت امدادرسانی و در نتیجه کاهش تلفات منجر شود، بنابراین،شریانهای شهری از جمله مناطقی هستند که میتوان با شناخت و سیاستگذاری درست در آن- ها، زمینهی کاهش اثرات منفی ناشی از این گونه مخاطرات را فراهم آورد. این موضوع، به ویژه در ایران، که شهرها دارای بافت نامتجانس ودر عین حال قدیمی هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است. براساس مطالعات انجام شده، تبریز به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور،در زمره شهرهای مذکور قرار داشته و در معرض خطر شدید زلزله میباشد و از این نظر مطالعه در جهت ایجاد شریانهای امن شهری، با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیمها و اجرای عملیات در مواقع بحران ضروری میباشد. این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی، با تکیه بر مطالعاتکتابخانهای به بررسی تجارب کشورهای پیشرو در جهت کاهش -آسیب پذیری در مواقع بحران در شریانهای شهری میپردازد و با ارائهی راهکارهای عملی و کاربردی در عرصههای تصمیمسازی درجهت ایمنی شریانهای حیاتی شهر تبریز، گامی در جهت کاهش تلفات ناشی از وقوع زمین لرزه برمی داد

Keywords:

شریانهای شهری , ایمنی , مخاطرات طبیعی , زلزله , تبریز