ارزیابی کشش پذیری شریان های ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوع زلزله

زلزله یکی از سوانحی است که به سبب شرایط خاص جغرافیایی، کشورمان را دائما مورد تهدید قرار می دهد و در این بین، شریان های ارتباطی عنصر کلیدی تخفیف یا تشدید دامنه آسیب پذیری را عهده دار می باشند. عملکرد بهینه شبکه حمل و نقل می تواند باعثکاهش اثرات مستقیم و غیر مسقیم بحران گردد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی کشش پذیری شریان های ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوعزلزله می باشد. بر اساس تحقیق تحلیلی- اسنادی و با استفاده از شاخصها و متغیر های طبیعی، کالبدی، تاسیسات و امکانات مهم حیاتی، جمعیتی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، کشش پذیری شریان های ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوع زلزله مورد ارزیابی قرارگرفته است تا امکان اتخاذ راهکارهای لازم در حوزه سیاست گذاری مدیریت شهری میسر گردد همچنین بمنظور شناسایی آسیب پذیریو کارایی شبکه ارتباطی شهر تبریز در زمان وقع زلزله، روشی سیستماتیک بر اساس تعیین محدوده های آسیب پذیری و آلترناتیوهای اولیه وثانویه در زمان وقوع زلزله در قالب تجمیع اطلاعاتی به تحلیل کشش پذیری این وضعیت پرداخته شده است. بر اساس یافته هایتحقیق به دلیل حجم بالای آسیب پذیری شریان های حمل و نقل شهر تبریز، گزینه های خروج از وضعیت بحرانی و به تبع آن بازگشتبه شرایط عادی در حد نازلی قرار دارد بگونه ای که هزینه های خروج از وضعیت بحرانی با شریان های ارتباطی موجود به مراتب پیچیده تر می باشد.

Keywords:

کشش پذیری , شریان های ارتباطی , آلترناتیوها , کلانشهر تبریز