تبیین اثرات فناوری و مصالح هوشمند در پایداری انرژی

امروزه نیازمندی های توسعه فضاهای زندگی مدرن با معماری متداول در قرون اخیر متفاوت است . این تفاوت بنیادی نه تنها در استفاده کاربردی از فضا بلکه در رویکرد مفهومی نوینی که امروزه نسبت به استفاده کاربردی از فضا و قسمت های مربوط به آن وجود دارد نیز انعکاس می یابد. تقابل نیازهای منحصر بفرد در تامین رفاه و آسایش در چنین قسمت هایی منجربه اعمال طراحی با مصالح هوشمند و پیچیده و همچنین کاربرد سیستم های هوشمند ساختمانی به مراتب انعطاف پذیرتر و مقرون به صرفه تر شده است . یکی از موارد همیشگی و چالش برانگیز در معماری کاهش مصرف انرژی و توسعه معماری سبز و پایدار است . استفاده از مصالح و فناوریهای هوشمند در ابنیه و فضاهای شهری در سالهای اخیر توانسته است که میزان مصرف انرژی و میزان آلودگی های محیط زیستی را کاهش دهد. راهکار استفاده از مصالح هوشمند می تواند تحولی مثبت در معماری ، ساخت وساز و روش زندگی ایجاد کنند و پاسخگوی نیازهای مختلف کاربران باشند و در کنار ویژگیهای مثبتی چون کاهش هزینه های ساختمان، جلوگیری از اتلاف انرژی ، کنترل دید، تغییر شفافیت و تغییر رنگ بر تنوع و کیفیت فضا بیفزایند. در حقیقت تکنولوژی ساختمانهای هوشمند بر پایه اهمیت دادن به ساکنان استفاده کننده و رفع نیازهایشان عمل می کند و می تواند رویکرد توسعه پایدار را به معنی کلمه به مرحله اجرا برساند.

Keywords:

مصالح هوشمند , فناوری نوین ساخت , معماری پایدار , معماری سبز