فاطمه منصوری - دانشجوی دکتری رشته سیاست گذاری فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی تهران

در حال حاضر گسترش آینده پژوهشی مانند یک فناوری نرم و منظومه روش شناسی بین رشته ای و چند رشته ای گزینه ممتازی را پیش روی برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه در حوزه ها و سطوح مختلف قرار داده است تا با بهره گیری از مجموعه ای روشها و تکنیک ها بتوانند در پیش بینی،نگاشت ، ترسیم و در کل ساخت آینده سهیم شوند . هرچند که همواره برنامه ریزی یک عمل معطوف به آینده است لیکن اهمیت این موضوع در این برهه از تاریخ که با تغییرات شتابان علم و فناوری مواجه ایم و رقابت ها در سطح جهانی معنا پیدا و روز به روز حوزه آموزشهای مورد نیاز یک جامعه نیازی مبرم به دانستن و پیش بینی تغییرات و نیازمندی های اینده مشاغل یا استفاده از فنونو روش آینده پژوهی داریم .در این تحقیق که از لحاظ روش مروری از نوع توصیفی تحلیلی و با جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه ای می باشد ضمن تبیین نقش آینده پژوهی در شناسایی مشاغل ارتباط آن با برنامه ریزی آموزش های مهارتی مورد بررسی قرار می گیرد بی تردید برنامه ریزان می توانند از این مهم در حوزه شناسایی فرصتها برای ترسیم چشم اندازهای آینده و برنامه ریزی آموزشی در حیطه سخت و نرم افزاری بهره گیرند و از این طریق ظرفیت هدایتگرانه مورد انتظار از سیایت خهای راهبردی در پیشبرد اهداف سازمان آموزش فنی و حرفه ای – به عنوان متولی آموزشهای مهارتی مطابق با اولویتهای ملی و تحولات جهانی را محقق سازند. این مقاله با توجه به نظریه فرهنگی جفری الکساندر به ظرفیت های فرهنگی بر ساختار آینده پژوهی آموزش های کاربردی می پردازد.

آینده پژوهی، فنی و حرفه ای، دانش کاربردی، فرهنگ آینده پژوهی