مریم رضائی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مطالعات عالی هنر، دانشکده هنرهای تجسمی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

دنیای مد، با پیروی از زیبایی شناسی غربی همیشه به دنبال کمال گرایی و پوشاندن نقص هاست. در تناقض با آن، وابی سابی، زیبایی شناسی برآمده از آیین ذن، جهان ناپایدار و نقص های آن را ستایش می کند. حال چگونه می شود این دو مفهوم متضاد را در کنار هم به کاربرد و جایگاهی در دنیای فشن بدست آورد؟! در اواخر قرن بیست با ظهور سه طراح ژاپنی در دنیای غرب تحولی عظیم در دنیای مد و لباس رقم خورد که هنوز هم درک آن بدون دانستن فلسفه و مفهوم پشت آثار ممکن نیست. حال با این توصیف، هدف بنیادین این پژوهش تحلیل زیبایی شناسی وابی سابی در مد نیمه دوم قرن بیست می باشد. بر این اساس مسئله ی تحقیق حاضر، یافتن ویژگی های منطبق با فلسفه وابی سابی در طراحی مد از طریق مطالعه آثار سه تن از طراحان برجسته ژاپنی می باشد. این تحقیق با ماهیتی کیفی و براساس هدف از نوع بنیادین و با روش تحلیلی-توصیفی با استناد بر داده های کتابخانه ای با رویکرد زیبایی شناختی به مطالعه موردی آثار ایسی میاکه، ری کاواکوبو و یوجی یاماموتو می پردازد. یافته های بدست آمده نشان می دهد که طبیعت محوری، ناقرینگی، وجود خلاء و فضای خالی، سادگی و استفاده از رنگ های تیره، بی قاعدگی و زمینی و بی تکلف بودن از ویژگی های مشترک در آثار این طراحان است که هر کدام به نحوی بیانگر فلسفه وابی سابی می باشد.

وابی سابی، زیبایی شناسی ژاپنی، مد غرب، مد معاصر