مریم جوری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
سیدغلامرضا اسلامی - دانشیاردانشگاه تهران

جهانی شدن روندی رو به رشد و همه گیر است که با سرعتی روزافزون درحال نوردیدن عرصه های مختلف زندگی است و فرهنگ نیز یکی ازاین عرصه هاست که باتوجه به انعطاف آن بیش ازسایر عرصه ها تاثیر پذیرفته است مقاله باشد ملحوظ داشتن عوامل بنیادی فرهنگی و هنری دربنا یک اثرساختمانی معمولی و بیروح را بسوی یک معماری کامل و شاخص سوق میدهد پس ایا بهترنیست نظام مدیریتی ایران امروز ازتنوع خاص و قابلیت انعطاف فراوان برخوردار باشد تا بتواند شرایط مناسب رشد و توسعه ساختارفضایی شهری و معماری این سرزمین کهن را فراهم اورد؟ دراین مقاله تلاش براین است تا با توجه به ذخایر سرشار فرهنگی و هنری ایران اسلامی چارچوب مشخص نظری توجه مدیران هنری را به نکاتی برنامه ای معطوف نمود تا ازاین طریق بتوان ضمن حضور درعرصه های فرهنگی به سازماندهی فضایی شهرسازی و معماری ایران پرداخت فرض براین است که ازاین طریق امتداد و پایداری فرهنگی و هویت بومی درسازماندهی فضایی شهرسازی و معماری با حضور احاد مردم و مشارکت آنان امکان پذیرخواهد بود.

فرهنگ، معماری، فضای شهری، مشارکت جمعی