تبیین اصول طراحی مسکن دراستان مازندران بارویکردمعماری بومی منطقه بررسی موردی شهرهای: آمل، بابل و ساری

باتوجه به مشکلاتی که درحال حاضردربخش مسکن و مصرف انرژی وجود دارد تحلیل و شناخت ویژگیهای معماری بومی هرمنطقه می تواند اطلاعات مفیدی را برای طراحی مناسب و بهینه دراختیار ما قرار دهد زیرا معماری بومی دردرازمدت و براساس شرایط محلی شکل گرفته است و بخش زیادی ازآن متوجه بافت های مسکونی می باشد این درحالی است که ما شاهد یک جدایی بین معماری بومی و معماری امروزهستیم بنابراین هدف ازاین پژوهش بررسی و شناخت ویژگیهای معماری بومی مازندران جهت تبیین اصول طراحی مسکن به عنوان بخشی ازپهنه بندی ایران می باشد روش تحقیق بصورت توصیفی تحلیلی بوده و گرداوری اطلاعات بشکل میدانی و اسنادی صورت گرفته است نتایج تحقیق نشان میدهد که معماری مسکن شهری بومی استان مازندران با توجه به اقلیم معتدل و مرطوب دراین منطقه دارای ویژگیهایی همچون کشیدگی درجهت شرقی غربی سازماندهی خطی بام شیبدار سطح بازشوهای زیاد و نمای متخلخل بافت گسترده برونگرایی و نیمه برونگرایی ترکیب فضای باز یا نیمه بسته ازسطح زمین استفاده ازمصالح با ظرفیت حرارتی کم مثل چوب می باشد که می توان ازاین اصول درطراحی مسکن جدید و همساز با بوم دراین استان بهره گرفته شود.

Keywords:

اصول طراحی , مازندران , معماری بومی , مسکن , بافت شهری