سپیده رجبی دهکردی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد

در علم عرفان، "اولیاءالله" لقب افرادی است که ازلحاظ تقرب در دستگاه الهی جایگاه والایی داشته، خداوند نگاه ویژه ای به ایشان دارد و نعمت هایی بر آنان جاری می کند که وجوه تمایز آن ها را بر دیگران نشان دهد. اولیاءالله به دلیل مخفی بودن در میان مردم، به امر خداوند خصوصیات بارزی از خود نشان نمی دهند، اما گاهی به واسطه یک پدیده نادر می توان آن­ها را شناسایی کرد. در جنگ تحمیلی و به دنبال آن، تفحص رزمندگان شهید، پیکرهایی بعد از سال ها از خاک بیرون کشیده شد که ازلحاظ جسمی، سالم و بی نقص بودند که به اصطلاح عرفان، گوشت و پوست ایشان بر خاک حرام شده است. با قبول این فرضیه عرفانی و مطالعه زندگی نامه این شهدا و در نظر گرفتن خصوصیات فردی آن­ها نظیر ازخودگذشتگی، ایمان به خدا و تلاش در جهت ترویج دین اسلام، شجاعت، عشق به پیامبر (ص) و ائمه اطهار و همچنین دارا بودن کراماتی از قبیل پیشگویی زمان مرگ و پایان زمان جنگ، مستجاب الدعوه بودن ایشان و توان تصرف در باطن هم رزمان، می توان گفت که ایشان از خصوصیات اولیاءالله بهره مند هستند. شهدای جنگ تحمیلی ایران و عراق، اولیاءالله زمان معاصر ما بودند درحالی که درجات آن­ها متفاوت بوده است.

درجات عرفان، شهدای جنگ تحمیلی، اولیاءالله، جسد سالم