فاطمه منفرد - دانش آموخته دانشکده پیراپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
فاطره رضایی - استادیار گروه بیولوژی، دانشکده پیراپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
عیسی غلامپور عزیزی - استادیار گروه قارچ شناسی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران (نویسنده مسئول مکاتبات)

گیاهان برای هزاران سال به عنوان دارو برای درمان بیماری های مختلف توسط اکثر تمدن ها مورد استفاده قرار گرفته اند. مریم گلی بزرگترین جنس گیاهان در خانواده Lamiaceae است. یکی از گیاهان دارویی است که از نظر غنای اسانس و ترکیبات فعال بیولوژیکی متعدد آن مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات عصاره های آبی و الکلی (متانولی و اتانولی) برگ مریم گلی (سالویا) روی آسپرژیلوس فلاووس و مالاسزیا فور فور و مقایسه آن با داروهای فلوکونازول و کلوتریمازول به دو روش دیسک و چاهک مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MFC) با استفاده از روش رقت لوله ای تعیین شدند. نتایج نشان می دهد که MIC برای آسپرژیلوس فلاووس و مالاسزیا فور فور در عصاره آبی ۲۰، ۲۰، برای عصاره متانولی ۲۰، ۱۰ و برای عصاره اتانولی ۲۰ و ۱۰ (میکروگرم در سی سی) بدست آمد. MFC برای آسپرژیلوس فلاووس و مالاسزیا فور فور در عصاره آبی ۳۰،۳۰، برای عصاره متانولی ۳۰، ۲۰ و برای عصاره اتانولی ۳۰ و ۲۰ (میکروگرم در سی سی) بدست آمد. نتیجه گیری می شود که عصاره های آبی و هیدرو الکلی مریم گلی اثر مهاری بر روی قارچ های مورد مطالعه داشت.

مریم گلی، آسپرژیلوس فلاووس، مالاسزیا فور فور، فلوکونازول، کلوتریمازول