شهرنشینی، شهرگرایی اسلامی - ایرانی

درتمدن اسلامی و درشهراسلامی پیوندی ناگسستنی بین زندگی مادی و معنوی وجود دارد دین اسلامی فراتر ازیک ایین رسمی است و یک شیوه ی کامل برای زندگی درهمه اعصار می باشد بطوریکه روشهای حصول عالیترین درجات کمال را درهمه شئون و جوانب زندگی اجتماعی فرهنگی اقتصادی و غیره ارایه نموده است شهرنیز به عنوان کانون زیست وفعالیت انسان ها مورد توجه اسلام بوده است به گونه ای که میتوان شهر اسلامی را مکان تبلور جمیع آموزه های اسلامی دانست لذا دراین مقاله به بررسی و تحلیل عوامل ایجاد و تکوین شهرهای اسلامی و نیز دیدگاه ها و تئوری های ارایه شده ازطرف صاحبنظران درباره شهر درقلمرو فرهنگ اسلامی و معماری و شهرسازی ایران بعدازاسلامی پرداخته میشود سپس کارایی شهراسلامی درمواجهه با چالشهای شهرهای امروزی را مورد بررسی قرارمیدهد برای بررسی تحلیل و مقایسه تمایزات ساختارکالبدی شهرهای اسلامی دردوره های مختلف ازروشترکیبی کتابخانه ای و تحلیل استفاده شده است درنهایت نتیجه گرفته شد بین مفهوم شهر و جهان بینی اسلامی ازابتدای امر روابط نزدیکی وجود دارد درشهراسلامی فرم به تبع معنا تعریف میشود و کالبد هویت خود را ازمحتوا اخذمی کندو این متاثر ازبنیانهای نظری معماری و شهرسازی اسلامی است که نسبت قالب و محتوا همچون نسبت روح و کالبد دربنیانهای جهان شناختی اسلامی است

Keywords:

شهرنشینی , شهرگرایی , دوره اسلامی , کارایی شهراسلامی , شهرسازی ایرانی