ابوذر واعظ - معلم ابتدایی

این مطالعه به بررسی مسائل موفقیت/شکست، عملکرد و اثربخشی در گفتمان های اصلاحی معاصر مسئولیت پذیری مدرسه می پردازد. این پژوهش به معنای خاصی از موفقیت/شکست و پیامدهای آن برای سیستم های مدارس دولتی فعلی و جنبش های اصلاحی آموزش و پرورش توجه می کند، نه صرفا به عنوان یک موضوع پاسخگویی مدرسه، بلکه به عنوان یک موضوع هستی شناختی که در سیاست شمول و طرد گنجانده شده است. مکانیسم های استانداردسازی، طبقه بندی و عادی سازی تعبیه شده در شیوه های آزمایش با ریسک بالا از طریق تحلیل بحث کارایی اجتماعی در اوایل قرن بیستم مورد بازنگری قرار می گیرند. این مطالعه همچنین یادآوری آن را چندین دهه بعد به عنوان بخشی از کنترل کیفیت و مدیریت افراد، مدارس و ایالت ها بررسی می کند. در بررسی ارتباط بین سطوح قدیمی و جدید کارایی اجتماعی، این مطالعه نشان می دهد که موفقیت/شکست به عنوان یک سیستم استدلال خاص برای عادی سازی ذهنیت در گفتمان های اصلاحات آموزشی فعلی ایران و PISA OECD دوباره ثبت می شود. این مطالعه با انتقاد از منطق اصلاحات آموزشی اخیر مبتنی بر جستجوی جنبش های کارآمدی اجتماعی گذشته و حال در مدارس به پایان می رسد.

جنبش کارایی اجتماعی، مدیریت علمی، اصلاح آموزش مبتنی بر استاندارد، OECD PISA.