حمید زارعی - کارشناسی گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی،دانشگاه آزاد واحد ورامین پیشوا
مریم شاهسونی - کارشناسی ارشدعلوم تربیتی،گرایش برنامه ریزی درسی،دانشگاه آزاد نی ریز
نعیمه شهسوار - کارشناسی ارشدعلوم تربیتی،گرایش برنامه ریزی درسی،دانشگاه آزاد نی ریز
روح الله پیری انور - کاردانی برق (الکتروتکنیک )

رشد دانش آموزان در یک بافت اجتماعی صورت می گیرد و در این بافت آن ها تحت تاثیر اطرافیان خود قرار می گیرند. والدین، خواهران و برادران، معلمین و همسالان بخشی از این بافت هستند. دوستی با همسالان یکی از مهم ترین جنبه های رشد اجتماعی کودکان است. روابط با همتایان در درون مراکز تحصیلی بر سازگاری کنونی و آتی تحصیلی، رفتاری و هیجانی دانش آموزان تاثیر عمده ای دارد. استفاده از قدرت های درمان بخش بازی، به رغم تاکیدات پیشینیان، به اوایل قرن بیستم باز بر می گردد. همزمان با رشد و توسعه مکاتب روان شناختی، انواع بازی درمانی مکاتب شکل گرفت و توسعه یافت. امروزه در سرتاسر جهان بازی درمان گران با رویکردهای نظری مختلف به ارائه خدمات بازی درمانی به کودکان و بزرگسالان مشغولند. از سوی دیگر، اکثر دانش آموزان در جریان رشد، مشکلات هیجانی و رفتاری خاصی پیدا می کنند که معلول فشارهای رشدی و انطباق با انتظارات خانواده و جامعه است. گرچه در اکثر دانش آموزان این مشکلات آن قدر شدید نیست که زندگی روزمره آنان را با اختلال مواجه کند اما می تواند پیامدهای مختلفی را به همراه داشته باشد به همین منظور یکی از روش های کنترل مشکلات رفتاری دانش آموزان، بهره گیری از بازی درمانی می باشد.

مدرسه، دانش آموزان، بازی درمانی، مشکلات رفتاری