مائده اروئی - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خانواده درمانی بر کاهش نشانه های اختلال سلوک کودکان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال سلوک منطقه ۶ شهر تهران بود. حجم نمونه طبق پژوهش های نیمه آزمایشی و به شیوه نمونه گیری دردسترس ۳۰ نفر در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده از پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر استفاده شد. جلسات خانواده درمانی در پژوهش حاضر طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که خانواده درمانی بر کاهش نشانه های اختلال سلوک کودکان تاثیر مثبت و معنی داری دارد و زمینه کاهش نشانه های اختلال سلوک را در کودکان فراهم می کند. این مطالعه نشان داد که می توان از خانواده درمانی در کاهش نشانه های اختلال سلوک کودکان بهره برد.

خانواده درمانی، اختلال سلوک، کودکان