محمد هادی طاهری میرقائد - دانشجوی رشته آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال وبختیاری، مرکزشهیدرجایی فرخشهر
مصطفی فرهمند - مدرس دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری
شهاب قاسمی قاسموند - دانشجوی رشته آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال وبختیاری،مرکزشهیدرجایی فرخشهر
علی بارانی - دانشجوی رشته آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال وبختیاری،مرکزشهیدرجایی فرخشهر

هدف از این پژوهش،مروری بر راهکارها وکاربردهای تکنولوژی واقعیت افزوده بر روند تدریس،آموزش ویادگیری دانش آموزان در سنین ابتدایی(۶تا۱۲سال) وهمچنین بررسی فواید ومضررات آن نسبت به این مسائل است. واقعیت افزوده فناوری ای است که به وسیله آن یک پدیده واقعی ویا طرحی از آن را به وسیله ابزارآلات الکترونیکی به گونه ای که برای فرد واقعی جلوه کند برای مخاطب به نمایش در آورد،واز این طریق اهدافی را که نویسنده یا طراح در نظردارد به مخاطب مورد نظر می رساند،وباعث درک بهترآن توسط افراد می شود.این فناوری به علت جذابیت ونو بودن،مخاطبین بیشتری را به سمت خود می کشاند ومی تواند راهکار مناسبی برای تدریس باشد.نکته مهمی که وجود دارد این است که نباید واقعیت افزوده را با واقعیت مجازی اشتباه گرفت و این دو باهم تفاوت هایی اساسی دارند.مبحث تدریس به نوبه خود مبحث بسیار پیچیده ای است و این مورد درحالت پایه و برای دانش آموزان ابتدایی،می تواند سختی بیشتری نیز داشته باشد.استفاده از واقعیت افزوده در تدریس به دانش آموزان ابتدایی حداقل در کشور ما جزو روش های نوین محسوب می شود ومتاسفانه هنوز درسراسر کشور به صورت گسترده مورداستفاده قرار نمی گیرد،اما در معدود شهرها ومدارسی که از این فناوری بهره گیری می شود،به وضوح سطح آموزشی وتحصیلی دانش آموزان ارتقاع یافته ومزیت های آن قابل مشاهده است.

واقعیت افزوده،آموزش وروش های تدریس،یادگیری،دوره تحصیلی ابتدایی