مصطفی شکری - دانشگاه تبریز
محمدمهدی برقی اسکویی - دانشگاه تبریز
رضا محسنی - دانشگاه شهید بهشتی

یارانه یکی از ابزارهای مهم اقتصادی و سیاست­های حمایتی دولت برای حمایت از اقشار آسیب­پذیر است. ناکارآمدی در پرداخت یارانه‎‎ها جدای از این‎که بار هزینه‎ای سنگین بر دوش دولت‎‎ها می­گذارد، عامل بی­­عدالتی نیز محسوب می­شود. هدف از پرداخت یارانه­ها برقراری عدالت اجتماعی، رفاه عمومی و توزیع عادلانه درآمدهاست. لذا ضرورت پرداخت یارانه­ها و حمایت از گروه­های آسیب­پذیر امری بدیهی است؛ اما مسئله ای که باید مورد توجه قرار گیرد، چگونگی پرداخت یارانه­ها است. چون مسائل تصمیم­گیری بیش از هر مسئله دیگر وابسته به ذهن و دانش بشر می­باشند، در این مقاله از مدل تصمیم­گیری چند معیاره فازی جهت انتخاب مناسب­ترین شیوه پرداخت یارانه­ها استفاده شده است. نتایج مقاله نشان می­دهد که مطلوبیت نظام یارانه نقدی با وجود معایبی که دارد از مطلوبیت نظام های یارانه­ای کالایی، همگانی قیمت و کالابرگی بالاتر است. در این بین مطلوبیت نظام­های کالایی و کالابرگی خیلی به هم نزدیک است ولی مطلوبیت نظام همگانی قیمت با اختلاف نسبتا زیادی، پایین­تر از سه گزینه دیگر قرار می­گیرد.

Subsidies, targeted subsidies, social justice, decision making, fuzzy logic and fuzzy., یارانه ها؛ هدفمند سازی یارانه ها؛ عدالت اجتماعی؛ تصمیم گیری فازی؛ منطق فازی.