محمدنبی شهیکی تاش
صابر مولایی
الهام شیوایی

در این مقاله سطح رفاه کاردینالی و عوامل تاثیرگذار بر تغییرات رفاهی در ایران بررسی شده است. برای ارزیابی سطح رفاه از شاخص آمارتیاسن در حالت پارتویی و غیرپارتویی استفاده شده و برای ارزیابی تاثیر متغیرهای کلان بر تغییرات رفاهی از مدل رگرسیون فازی حداقل مربعات (FLSR) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که شاخص رفاه در سال های (۱۳۸۶-۱۳۸۱) حدود ۸/۴ درصد و در سال های (۱۳۸۰-۱۳۷۶) حدود ۱/۳ درصد و در سال های (۱۳۷۵-۱۳۷۱) حدود ۷/۲ درصد افزایش داشته است و بیشترین سطح بهبود رفاه اجتماعی در ایران طی سال های (۱۳۷۶-۱۳۸۶) بوده است. همچنین، با توجه به نتایج برآورد شده با استفاده از رگرسیون فازی می توان نتیجه گرفت که بیکاری، تورم و ضریب جینی رابطه معکوسی با رفاه کاردینالی هم در حالت پارتویی و هم غیرپارتویی داشته اند و نرخ باسوادی و سهم مخارج دولت ارتباط مثبتی با رفاه در ایران داشته اند. نتایج این بررسی موید آن است که ارتباط بین رشد اقتصادی و سطح رفاه در ایران مثبت بوده است، یعنی جریان رشد اقتصادی تاثیرات مثبتی بر افزایش رفاه در ایران به همراه داشته است.

Welfare, Sen\'s Index, Macroeconomic Variables, Fuzzy Regression, رفاه، آمارتیاسن، متغیرهای کلان، رگرسیون فازی