کیمیا سلطانی - گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه باهنر کرمان
مرضیه ثمره هاشمی - استادیار بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه باهنر کرمان
آرمین شاهرخی - کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه باهنر کرمان
محمد ذونعمت کرمانی - دانشیار بخش مهندسی آب، دانشگاه باهنر کرمان

نیروگاههای برقآبی یکی از منابع تولید انرژیهای تجدیدپذیر هستند که نسبت به سایر منابع احیا شدنی، بهرهوری بهتری دارند. یکی از شیوه های مناسب به منظور برنامه ریزی جهت به حداکثر رساندن بهره وری در این نیروگاه ها، به کارگیری روش های نوین بهینه سازی، مانند روش های فراکاوشی است. هدف از انجام این مطالعه محاسبه تولید حداکثر انرژی برق ممکن از مجموعه مخازن موجود برروی رودخانههای حوضه کارون میباشد، به نحوی که خللی در تامین حقابهها ایجاد نشود. به این منظور از روش الگوریتم کاوش باکتری (BFO ) و الگوریتم ژنتیک (GA) در بهینهیابی تولید برق استفاده شده است. نتایج نشان داد که میتوان حداکثر تولید انرژی برقآبی را با ۷۵% اطمینانپذیری در تامین آب پاییندست، در دسترس داشت. با توجه به نتایج الگوریتم ژنتیک و کاوش باکتری، به ترتیب توانایی تولید انرژی برقآبی سالیانه ۱۸۳۴۷ و۱۸۴۳۱ گیگاوات-ساعت در سامانه مورد مطالعه وجود دارد، که سهم بیشتر آن مربوط به سد گدارلندر از شاخه کارون است و سهم شاخه دز، مطابق نتایج الگوریتم ژنتیک ۲۶۳۲.۴ و با توجه به نتایج الگوریتم کاوش باکتری ۲۶۴۵.۲ گیگاوات- ساعت است. با مقایسه عملکرد دو الگوریتم ژنتیک و کاوش باکتری، با پیچیده تر شدن تابع هدف، الگوریتم جستجوی باکتری توانایی بالاتری را در انجام محاسبات دقیق تر بروز می دهد.

بهره&rlm, برداری از سیستم مخازن, نیروگاه&rlm, های برق&rlm, آبی, مدیریت منابع آب, الگوریتم کاوش باکتری, الگوریتم ژنتیک