زهرا محمدحسن نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- آب و سازه های هیدرولیکی، بخش مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مهناز قائینی حصاروئیه - استاد، بخش مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
احسان فدائی کرمانی - استادیار، بخش مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

در دهه های اخیر سیلاب های شهری به دلیل اینکه می توانند در صورت عدم کنترل و مدیریت خسارت های جانی و مالی جبران ناپذیری را به بار بیاورند، اهمیت ویژه ای پیدا کرده اند. به همین دلیل طراحی سیستم جمع آوری رواناب کارآمد که هم بتواند رواناب حاصل از وقوع شدید بارش را جمع آوری کند و هم به صورت بهینه از نزولات جوی خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک بهره ببرد، اهمیت بالایی پیدا می کند. در این پژوهش ابتدا به آنالیز داده های بارش ۲۴ ساعته ایستگاه سینوپتیک کرمان با طول آماری ۳۰ سال و داده های مکانی شهرک ولیعصر (عج) واقع در شهر باغین استان کرمان پرداخته می شود. سپس سیستم جمع آوری رواناب شهری برای منطقه مورد مطالعه برای سیلاب با دوره بازگشت ۱۰ ساله بر طبق نشریه شماره ۳-۱۱۸ در محیط نرم افزار SWMM طراحی می گردید. بررسی برای ارزیابی کارایی سیستم حاکی از آن بود که سیستم طراحی شده برای عبور سیلاب با دوره بازگشت ۲۵ ساله و ۱۰۰ ساله با توجه به نشریه مذکور با انجام تغییراتی در مولفه های سیستم کارآمد می باشد. به طوری که جریان همواره زیربحرانی و سرعت جریان از ۳ متر برثانیه طبق نشریه مذکور تجاوز ننموده است. به منظور کاهش رواناب تولید شده و رسیدن به سیستم بهینه تر، از بام سبز به عنوان روش توسعه کم اثر استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود استفاده از این روش میزان جریان خروجی سیستم را تا ۳۰ درصد کاهش می دهد.

رواناب شهری, مدل مدیریت سیلاب (SWMM), روش های توسعه کم اثر, هیدرولوژی شهری, بام سبز