احمدرضا محمودی خالدی - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی، تولید و عملیات، دانشکده اقتصاد و مدیریت و علوم اداری ، دانشگاه سمنان،

زنجیره تامین (به انگلیسی: Supply chain) سیستمی متشکل از سازمان ها، افراد، فعالیت ها، اطلاعات و منابعی است که در عرضه یک محصول یا خدمت به مصرف کننده دخیل هستند. زنجیره تامین، عبارت است از فعالیت هایی که یک سازمان یا شرکت برای ارائه کالا یا خدمات به مصرف کننده نیاز دارد. این زنجیره بر فعالیت های اصلی متمرکز است که تمامی فرآیندهای لازم برای تبدیل مواد خام یا قطعات، به محصولات یا خدمات نهایی را در بر میگرد. در زنجیره تامین به تامین کنندگان مواد خام یا اجزای آنها و فرآیند ارسال کالا به بازارهای هدف نگاه می کنیم. فعالیت های زنجیره تامین شامل تبدیل منابع طبیعی، مواد اولیه و اجزای سازنده به یک محصول نهایی است که به مشتری نهایی تحویل داده می شود. تعریف جامعی از زنجیره تامین ارائه شده است که همه سازمانها را در بر می گیرد و عبارتست از: تبدیل مواد اولیه و اطلاعات به محصولات و خدمات، به مصرف رساندن محصولات و خدمات و به دور انداختن محصولات و خدمات. در یک اکو سیستم تولید سنتی، اقدامات ارتباط با تامین کنندگان بطور کلی توسط بخش “تدارکات و بازرگانی” انجام می شود. مواد اولیه در انبارهای مواد اولیه ذخیره می شود با طی شدن فرآیند تولید به محصول تبدیل شده و به انبار کالای نهایی می رسند. لجستیک نقش اساسی در جابجایی مواد ورودی و کالاهای خروجی بازی می کند. تا اطمینان حاصل شود که محصول نهایی به درستی به دست مصرف کننده می رسد. به طور کلی زنجیره تامین به طور فزاینده ای پیچیده و جهانی شده است که باعث شده که شرکت ها در مراحل مختلف زنجیره تامین با عوامل مختلف ریسک بیشتر و بیشتر آسیب پذیرتر شوند. درک و مدیریت این خطرات و همچنین تاثیرات آنها بر عملیات زنجیره تامین و سودآوری، برای بسیاری از شرکت های تجاری ضروری می باشد. بنابراین، مدیریت ریسک زنجیره تامین توجه بیشتری را از سوی اعضای آکادمی و متخصصان به خود جلب کرده است. در این مقاله، یک مدل تعادل شبکه ای را برای شبکه های زنجیره تامین با پایدارسازی ارزش اقتصادی در معاملات آتی ایجاد می کنیم.

زنجیره تامین، مدیریت زنجیره تامین، پوشش ریسک مالی، قراردادهای آتی