مباشرت بین محارم ، امکان پذیری توارث

قانونگذار راجع به ارث ولد الزنا و ولد به شبهه در ماده 884 مقرر نموده است «ولدالزنا از پدر و مادر و اقوام آنان ارث نمی برد لیکن اگر حرمت رابطه ای که طفل ثمره آن است نسبت به یکی از ابوین ثابت و نسبت به دیگری به واسطه اکراه یا شبهه زنا نباشد طفل فقط از این طرف و اقوام او ارث می برد و بالعکس» اما در مورد ارث بری ولد به شبهه محارم سکوت کرده است و موجب این ابهام اساسی گردیده که حکم ارث ولد به شبهه محارم چیست؟ متاسفانه در این زمینه خلاء علمی وجود داشته و نظرات متفاوت و متهافت متعددی در این خصوص ارائه شده است برخی گفته اند ولد شبهه ناشی از نزدیکی محارم ملحق به واطی به شبهه نمی شود چون ولد شبهه هنگامی در حکم فرزند قانونی است که حرمت نزدیکی ، عرضی یعنی ناشی از فقدان رابطه زوجیت باشد ، نه حرمت ذاتی اما برخی دیگر معتقدند که هرگاه شخصی به شبهه با یکی از محارم نسبی یا سببی یا رضاعی خود نزدیکی کند و طفلی از آن به دنیا آید این طفل به واطی به شبهه ملحق می شود و از او ارث می برد تحقیق حاضر این مسئله مهم را با روش توصیفی و استنباطی از منابع معتبر فقهی و با ابزار استنادی کتابخانه ای انجام داده و در نهایت نتیجه می گیرد که می توان طفل را ملحق به اشتباه کننده دانست و این نظر به مصلحت کودک و اجتماع خواهد بود

Keywords:

ارث , ولدالزنا , ولد به شبهه , محارم , زنا