سپیده گزانی - گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
منصور رضایی - گروه علوم دام، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
محمد کاظمی فرد - گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران

جوجه گوشتی نر سویه راس ۳۰۸، در سن یک تا ۲۴ روزگی در قالب طرح کاملا" تصادفی با شش جیره غذایی آزمایشی در چهار تکرار (۱۰ قطعه در هر تکرار) استفاده شد. جیره های غذایی آزمایشی عبارت بودند از ۱. جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا توصیه شده براساس راهنمای سویه راس ۳۰۸  ۲. جیره شاهد با افزودن آنزیم پروتئاز با سطوح توصیه شده (۰۲/۰ درصد) ۳. جیره که پنج درصد، سطح پروتئین آن کاهش یافته بود ۴. جیره با سطوح پایین پروتئین و کاهش غلظت اسیدهای آمینه ضروری (پنج درصد) ۵ . جیره با سطوح پایین پروتئین (جیره غذایی آزمایشی سه) با افزودن آنزیم پروتئاز با سطح توصیه شده (۰۲/۰ درصد) ۶ . جیره با سطوح پایین پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری با افزودن آنزیم پروتئاز با سطوح توصیه شده (۰۲/۰ درصد).  بیشترین میزان مصرف خوراک در دوره آغازین و بیشترین ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد و همچنین بیشترین درصد چربی محوطه بطنی مربوط به جیره با سطوح پایین پروتئین و اسید آمینه بود. آنزیم پروتئاز موجب افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد در جیره های با سطوح پایین پروتئین و اسید آمینه شد (۰۵/۰>.(P استفاده از آنزیم پروتئاز در جیره های با سطوح پایین پروتئین موجب بهبود قابلیت هضم ماده خشک و ماده آ لی شد و بیشترین درصد ران و طحال و غلظت  HDL خون مربوط به جیره با سطوح پایین پروتئین با افزودن آنزیم پروتئاز بود (۰۵/۰> .(P بر اساس نتایج، استفاده از آنزیم پروتئاز در جیره های با سطوح پایین پروتئین و اسید آمینه عملکرد جوجه های گوشتی را بهبود داد.

آنزیم پروتئاز, جیره کم پروتئین, جوجه های گوشتی, قابلیت هضم, عملکرد