فاطمه خانی - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یاسوج، ایران.

برنامه ریزی یک فرآیند پیش نگر و به منافع عمومی می باشد و به همین دلیل گزینه هایی برای انجام اقدامات وجود دارد. استدلال ارتباطی بسیار توصیه می شود در برنامه ریزی مرتبط با محیط زیست. با این حال، در میان عواملی که بر ارتباطات برنامه ریزی محیط زیستی تاثیر می گذارند، به ویژه در مورد مسائل تنوع زیستی، اخلاق زیست محیطی هنوز به ندرت مورد بحث قرار می گیرد. نیاز به درک اخلاق های زیست محیطی مختلف توسط یک برنامه ریز به عنوان یک ارتباط کننده و ترجمه خواسته های گروه های متقاضی وجود دارد. توجه به اخلاق زیست محیطی همچنین به برنامه ریزان در انتخاب رویکردهای مناسب برای ادغام تنوع زیستی در برنامه ریزی شهری کمک می کند. این مطالعه به بررسی رابطه بین تئوری برنامه ریزی و اخلاق زیست محیطی که اغلب در تلاش های برای ادغام تنوع زیستی و برنامه ریزی شهری نادیده گرفته می شود، می پردازد. با روش بررسی ادبیات روایتی، نتایج نشان داد که رویکرد خدمات فرهنگی اکوسیستم یکی از مسیرهای میانه برای پل کردن متنوع اخلاق های زیست محیطی است که توسط جامعه و دولت درک شده اند. این رویکرد فضای گسترده ای را برای دلایل نگهداری تنوع زیستی در مناطق شهری باز می کند تا جنبه های پایداری و رفاه انسانی با هم دست یابی شود.

کلمات کلیدی: تنوع زیستی، خدمات اکوسیستم، اخلاق زیست محیطی، تئوری برنامه ریزی.