سروش حقی - کارشناسی ارشد مهندسی مالی، دانشگاه فیروزکوه، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی بهینه سازی پرتفو به روش کلی بر اساس چارچوبی نظام مند با برنامه ریزی محدبمی باشد. در این پژوهش، جامعه آماری شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. با استفاده ازروش نمونه گیری تصادفی ۱۴۵ شرکت از تعداد کل شرکت های بورس مشخص گردید، و در نهایت ۱۰۵ شرکت کهشرایط مورد نظر در این پژوهش را دارند به عنوان حجم نمونه انتخاب گردیدند. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که بینحداکثر کردن بازده لگاریتمی مورد انتظار با توجه به سطح ریسک، بین حداقل رساندن ریسک مورد انتظار با توجه بهسطح بازده لگاریتمی مورد انتظار و همچنین بین حداکثر کردن بازده تعدیل شده ریسک با استفاده از بازده لگاریتمی، براساس ایده شارپ، تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر می توان گفت که بین حداکثر رساندن یک تابع ابزارریسک گریز با توجه به پارامتر ریسک گریزی همبستگی وجود ندارد. نتایج آنها نشان داد که این مدل از نظر تئوری هایمطلوبیت اقتصادی سرمایه گذار دچار یک نقص عمده بوده و به دلیل عدم اندازه گیری نوسانات مثبت، مطلوبیت اقتصادیحرکات صعودی قیمت دارایی ها را در نظر نمی گیرد. لذا در آخرین پژوهش های بهینه سازی پرتفوی، مدل ریسک نامطلوب-پتانسیل مطلوب (Lpm-Upm) ارائه گردید که این مدل از نظر مطلوبیت دارای پشتوانه ی تئوریک قوی نظیر تئوری چشم انداز و تئوری مطلوبیت اقتصادی ون نیومن و مورگنشترن می باشد. مزیت چارچوب برنامه نویسی محدبمنظم این است که به آنها یک راه حل دقیق می دهد که به جای یک راه حل تقریبی که فقط لحظه های اول و دوم را درنظر می گیرد، همه لحظات را در نظر بگیرد.

بهینه سازی پرتفو، روش کلی، برنامه ریزی محدب، بورس اوراق بهادار