منیره صفوی

با توجه به گرم شدن کره زمین و خشکسالی های پی در پی و کاهش منابع آب شیرین لازم است در رابطه با کشت گیاهانی که مصرف آب بالایی دارند تجدید نظر شود.در گیاهی مثل برنج با توجه به میزان مصرف آب در روش مرسوم و غرقابی،یکی از راه حل های پیشنهادی استفاده از روش خشکه کاری برنج است.در این پژوهش ما به بررسی تحقیقاتی در رابطه با این روش کشت برنج پرداخته ایم و با بررسی زوایای مختلف این روش در مقایسه با کشت مرسوم در مقابل معضل کم آبی و خشکسالی به این نتیجه رسیدیم که اگر اصرار بر کشت برنج است،خشکه کاری در شرایط کم آبی می تواند همزمان افزایش بهره وری آب و افزایش عملکرد را به همراه داشته باشد چه اینکه بایستی به رقم محصول، منطقه مورد کشت و ویژگی های آب و خاک نیز توجه داشت و در انتخاب آنها دقت نمود تا نتیجه موردنظر حاصل گردد.اما موضوع حائز اهمیت،مدیریت مناسب آب و آبیاری است که نتایج بیانگر دور آبیاری ۸ روز است و در حالتی که روش آبیاری و خشکی تناوبی مدنظر باشد می بایست در مراحل حساس رشد گیاه آبیاری به صورت غرقابی باشد تا عملکرد و بهره وری آب بهبود یابند.از معایب این روش می توان به افزایش رشد علف هرز و نیاز به علفکش و تاثیر بارندگی در خاکورزی اشاره کرد.با لحاظ تمام موارد مذکور می توان کشت برنج را با رعایت بهره وری آب ادامه داد.

خشکه کاری،گلخرابی،برنج،آبیاری غرقابی،بهره وری آب