صفیه قلی زاده - کارشناسی روان شناسی، آذربایجان شرقی، صوفیان

مبحث کار آفرینی و مطالعات مربوط به آن در سراسر دنیا به به طور چشم گیری در حال توسعه است، به گونه ای که بیشتر مطالعات در حوزه علوم انسانی در چند سال گذشته را به خود اختصاص داده است. در سالهای اخیر، بسیاری از کشورهای صنعتی شاهد نرخ بالای بیکاری، رکود اقتصادی و نوسان در چرخه اقتصادی خود بوده اند. این کشورها در بعد از جنگ جهانی دوم، چنین رکودی را تجربه نکرده اند. در این میان، توجه بسیاری از سیاستگذارن و تصمیم سازان سیاسی به نقش بالقوه کارآفرینان متمرکز شده است. کارآفرینی فرایندی است که براساس مجموعه ای از متغیرهای کلی نگر، دینامیک، منحصر به فرد و و حساس تعریف می شود. بعضی عقیده دارند که، کار آفرینی به مثابه یک راز یا معما است و هر گونه رخداد کارآفرینانه دارای شرایط منحصر به فرد خود است که مملو از متغیرهای پیچیده و خاص است.اما دسته ای دیگر از صاحبنظران این عرصه معتقدند که کارآفرینی دارای چارچوب موضوعی و هدف مشخص است و بنابراین می توان برای آن محتوا انتخاب و طرح برنامه درسی تدوین نمود و در یک عبارت؛ کارآفرینی قابلیت آموزش را داراست. بنابراین می نوان با تدوین اصولی و برنامه ریزی منسجم مفاهیم کارآفرینی را در برنامه درسی گنجاند. در این پژوهش به تبیین راهبردها و فنون گسترش مهارت کارآفرینی در برنامه درسی و طراحی آموزشی پرداخته می شود.

کارآفرین، کارآفرینی، برنامه ریزی درسی، طرحی آموزشی، آموزش و پرورش