زینب خالدی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
حسن کریمی منجرموئی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج

خانواده با تشکیل ارکان و مبنای اولیه شخصیت در تامین انواع ارزشهای اجتماعی چون قدرت، دانش، ثروت، تقوی، احترام، موثر است خانواده محیط عاطفی و مدرسه حقیقی عشق و محبت است. خانواده بهترین وسیله گسترش ارزش محبت در میان افراد جامعه است. محبت در همه جا از ارزشهای مطلوب اجتماعی است. خانواده اولین کانون یادگیری روابط اجتماعی است. فرزندان تحت تاثیر فضای عاطفی خانواده اولین گام ها را به سوی مبتنی بر وابستگی عاطفی برمی دارند. هدف از این پژوهش بررسی روابط خانوادگی و تاثیر آن در وابستگی عاطفی فرزندان، می باشد. پرسش اصلی این پژوهش عبارت است از: آیا روابط بین خانواده تاثیری بر وابستگی عاطفی در فرزندان دارد؟ روش تحقیق در این مقاله به صورت، تحلیلی استنتاجی می باشد. و پژوهشگر علاوه بر تصویرسازی آنچه هست به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی وضعیت مسئله و ابعاد آن می پردازد. مشکل وابستگی عاطفی فرزندان به خانواده یا به دیگران این است که اگر فرد توجه و محبت نامتناسب مورد نیاز خود را بدست نیاورد، شروع به تردید غیرمنطقی در میزان ارزش خود و دیگران می کند که این امر تاثیر منفی بر عواطف فرد خصوصا عزت نفس بر جا می گذارد. فرد احساس می کند که طرد شده؛ غم ناشی از احساس طردشدگی می تواند منجر به چرخه ای از پوچی عاطفی، نارضایتی مزمن و در نهایت افسردگی شود.

خانواده، روابط، وابستگی عاطفی، فرزندان