تاثیر تدریس به شیوه خود مختاری بر روی اهمال کاری تحصیلی

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تدریس به شیوه ی خودمختاری بر روی اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه ی آماری تحقیق شامل تمام دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که حجم نمونه ۴۸ دانش آموز از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ی اهمال کاری تحصیلی سواری (۱۳۹۰) استفاده گردید. پایایی کل پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ ۰.۸۵ و روایی آن از طریق همبستگی با پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (۱۹۹۱) محاسبه و برابر ۰.۳۵ برآورد شد که در سطح ۰.۰۰۳ معنی دار بوده است. جهت تجزیه و تحلیل سوالات تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس تک-متغیره(ANCOVA) و آزمون t تک نمونه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس به شیوه خودمختاری بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشته است و اهمالکاری تحصیلی آنها را کاهش داده است. همچنین، تدریس به شیوه خودمختاری بر مولفه های اهمالکاری تحصیلی تاثیر مثبت و معناداری داشته است و توانسته میزان اهمالکاری عمدی، اهمالکاری ناشی از خستگی جسمی روانی و اهمالکاری ناشی از بی برنامگی در دانش آموزان را کاهش بدهد.

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , سبک تدریس به شیوه ی خودمختاری , تئوری انتخاب , نظریه خودتعیین گری