مریم آشوری - دانش آموخته کارشناسی،روانشناسی عمومی، دانشگاه آزادواحد کرج
وحیده فدایی نژاد - دانش آموخته کارشناسی ارشدعلومتربیت ، دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم و تحقیقات تهران ایران
زهرا طیبی - دانش آموخته کارشناسی آموزشابتدایی، دانشگاه آزاد تهران جنوب
مریم اسدپور - دانش آموخته کارشناسی ابتداییدانشگاه آزاد تهران

اختلال بی اعتنایی مقابله ای، یکی از اختلالات دوران کودکی و نوجوانی می باشد،که در آن کودک مبتلا به آن رفتارهای متمردانه، ناسازگارانه یا خصمانه دربرابر منابع اقتدار نشان می دهد. دراین پژوهش سعی کردم تا اختلال بی اعتنایی مقابله ای در دانش آموزان پایه چهارم مدرسه مهرطلبان که تحت آموزش بنده هستند را با پژوهشی که انجام شد، کاهش داده و مقداری مشکل را برطرف نمایم. این دانش آموزآن براساس DSM-IV دارای اختلال بی اعتنایی مقابله ای می باشند. در این پژوهش، برای کاهش و درمان این اختلال از روشهای درمانی،کمک گرفته شد. یکی از روش های درمانی استفاده از آموزش والدینی بارکلی است و باعث افزایش مهارت والدین درتوجه انتخابی به رفتارهای کودک، بیان دستورات صحیح و واضح و به کارگیری تمرینات انضباطی موثر، شده است. از دیگر روش های درمان برای این دو دانش آموزکم توان ذهنی، آموزش مهارت های اجتماعی از طریق بازی های گروهی، پرورش استقلال، تقویت اعتماد به نفس و رفتاردرمانی فردی می باشد. با استفاده از پرسشنامه ی علائم مرضی کودکانCSI-۴ ، آزمون اندریافت کودکان CAT و مشاهدات طبیعی سعی در جمع آوری اطلاعات نمودم، روش های درمانی ذکر شده را اجرا نمودم. تجزیه وتحلیل اطلاعات از طریق ترسیم جدول، نمودار نیمرخ و فرم های مربوط به تست های نام برده شده، صورت گرفته است. بعد از اجرا، مشخص شد استفاده از روش های درمانی ،تا حد چشمگیری باعث بهبود و درمان اختلال بی اعتنایی مقابله ای در دانش آموزانم شده است.

اختلال بی اعتنایی مقابله ای، دانش آموز کم توان ذهنی، ناساازگارانه