هوش مصنوعی به عنوان یکی از فناوری های نوین و قدرتمند انقلاب صنعتی چهارم، با قابلیت های تجزیه و تحلیل داده های بزرگ، شناخت الگوها و ارائه پیش بینی های دقیق، تحولات و نوآوری های چشمگیری را در زمینه های مختلفی نظیر سرمایه گذاری،مصرف، رشد، اشتغال و کسب و کار به ارمغان آورده و به عنوان یک محرک کلیدی برای رشد اقتصادی معرفی می شود. بسیاری از رهبران در دنیای اقتصاد و صنعت، هوش مصنوعی را فناوری کلیدی و ساختار شکن معرفی مینمایند، کارکنان آن را به عنوان ویران کننده و حذف کننده مشاغلشلان می نگرند، رسانه ها آن را گاه بزرگ و حیرت انگیز و گاه ترسناک جلوه میدهند. بسیاری ازشرکت ها آن را به عنوان توسعه رقابتی و عاملی برای افزایش بهره وری نهاده های سنتی می دانند و معتقدند شرکت هایی که هوش مصنوعی را به کار نگرفته اند توسط شرکت هایی که آن را اجرا کرده اند شکست خواهند خورد. با توجه به نرخ تغییر، توسعه و نفوذ این فناوری در جنبه های مختلف سازمان و صنعت، شناخت این حوزه و چگونگی تاثیر آن بر سازمان ها، نیروی کار و رهبری سازمان ها امری ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر بررسی سوالاتی نظیر این است که؛ هوش مصنوعی تا چه حد جایگزین انسان خواهد شد؟ پیامدهای هوش مصنوعی برای رهبری سازمان ها چه خواهد بود؟ آیا هوش مصنوعی جایگزین رهبری خواهد شد؟ آیا هوش مصنوعی ماهیت و نقش رهبری در سازمان ها را تغییر می دهد؟ آیا هوش مصنوعی رهبری را از نظر اهداف و ابزار تغییر میدهد؟چه زمانی هوش مصنوعی منجر به اخذ تصمیماتی بهتر میشود و چه زمانی هوش انسانی موثرتر عمل خواهد کرد؟ تخصیص یا تقسیم حق تصمیم گیری میان رهبران و هوش مصنوعی چگونه است؟ آیا هنگامی که سیستم های هوش مصنوعی به نمایندگی از انسان تصمیم می گیرند باید در قبال اقدامات خود نیز پاسخگو باشند؟