فرزانه فولادزاده - فرهنگی آموزش و پرورش
فرانک کبرعبادی - فرهنگی آموزش و پرورش
پریسا شاهی - فرهنگی آموزش و پرورش

هوش معنوی، به عنوان یک بعد جدید از هوش انسانی، در کنار هوش عقلانی و هوش هیجانی قرار می گیرد. پژوهشگران معتقدند که افزایش هوش معنوی به فرد کمک می کند تا مفاهیم، ارزش ها و اهداف پایدارتری برای زندگی خود داشته باشد و خود را بهتر شناخته و توسعه دهد. هوش معنوی شامل مجموعه ای از عقاید و باورهاست که به ما کمک می کند تا به سوالاتی اساسی مانند منشا و مقصد واقعیت ها، هدف زندگی و مسائل معنوی پاسخ دهیم. این نوع هوش با افزایش خودآگاهی فرد ترکیب می شود و در تعامل با هوش هیجانی، به رشد و توسعه شخصی کمک می کند. هوش معنوی، ساختارهای معنویت و هوش را با یکدیگر ادغام کرده و از این ترکیب نوآورانه، ساختاری جدید برای درک و تعامل با دنیای اطراف را ارائه می دهد. این هوش به توانایی استفاده از اصول معنوی برای بهبود کیفیت زندگی و ایجاد ارزشهای اثرگذار در جامعه تاکید دارد. افراد با هوش معنوی بالا دارای ویژگی هایی استثنایی هستند. آنها از خودآگاهی فراوانی برخوردارند و قابلیت کل نگری را دارا هستند؛ به عبارت دیگر، قدرت دیدن مسائل از زوایای گوناگون را دارند. این افراد، دارای استقلال ذهنی بوده و به دنبال یافتن پاسخ به سوالات چرایی در زندگی خود هستند. توانمندی در مواجهه با مشکلات و ناهمواری ها نیز یکی از ویژگی های آنهاست. آنها به نحوی که مشکلات را به فرصت ها تبدیل کنند و از این تجربیات برای رشد استفاده کنند. این افراد خودکنترلی بالایی دارند و قابلیت انعطاف پذیری در مواجهه با چالش ها را دارند. افراد با هوش معنوی، به سجایای اخلاقی توجه کرده و آن ها را به عنوان یک راهنمای اصلی در زندگی شان می پندارند. آنها از تجربیات و حتی شکست ها درس می گیرند و به دنبال خودجوشی هستند. این افراد به درست اندیشیدن تمایل دارند و از میدان حوادث فرار نمی کنند؛ بلکه با انگیزه و اراده به رهایی از لغزش ها و دام های شیطانی پیش می روند. در این پژوهش به بررسی تاثیرات هوش معنوی بر یادگیری و بهبود تحصیلی دانش آموزان پرداخته می شود.

هوش مصنوعی، آموزش، یادگیری، پیشرفت تحصیلی، دانش آموز