فاطمه شجاعی سورک - کارشناسی آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس رسالت زاهدان
شمیم کامیاب - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک گرایش طراحی کاربردی، دانشگاه یزد
مهدیه کارگر شورکی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس فاطمه الزهرا (س) یزد
فاطمه سوخت سرائی - کارشناسی تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر

ارزشیابی مبتنی بر عملکرد به عنوان ابزاری نوین و کارآمد در سنجش دقیق تر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مطرح است. این روش با تمرکز بر ارزیابی توانمندی های عملی و کاربردی دانش آموزان، به جای تکیه بر آزمون های تئوریک و حفظیات، امکان شناسایی نقاط قوت و ضعف آن ها را فراهم می کند. ارزشیابی عملکردی با ارائه فرصت هایی برای نمایش مهارت های واقعی دانش آموزان در محیط های عملی، به معلمان و مسئولین آموزشی کمک می کند تا برنامه های آموزشی فردی و گروهی مناسب تری را طراحی کنند. این روش بازخورد واقعی و کاربردی ارائه می دهد که می تواند به بهبود روش های تدریس و افزایش کیفیت آموزش منجر شود.با وجود چالش هایی همچون نیاز به زمان و منابع بیشتر برای اجرای این نوع ارزیابی، و نیاز به آموزش و تخصص معلمان، مزایای آن به مراتب بیشتر از معایب است. از جمله این مزایا می توان به شناسایی دقیق تر نقاط ضعف و قوت دانش آموزان، افزایش انگیزه و تعامل دانش آموزان در فرآیند یادگیری، و ارتقای عملکرد تحصیلی اشاره کرد. ارزشیابی مبتنی بر عملکرد با تشویق دانش آموزان به یادگیری عمیق تر و کاربردی تر، می تواند به اصلاح و ارتقای کلی نظام آموزشی کمک کند. این روش با ارائه بازخورد دقیق به معلمان، به بهبود روش های تدریس و افزایش کیفیت آموزش کمک می کند. در نتیجه، استفاده گسترده تر از ارزشیابی مبتنی بر عملکرد می تواند منجر به ایجاد یک نظام آموزشی پویا و کارآمدتر شود که در آن دانش آموزان به بهترین نحو ممکن رشد و پیشرفت کنند.

ارزشیابی مبتنی بر عملکرد، پیشرفت تحصیلی، بهبود روش های تدریس، کیفیت آموزش، یادگیری عمیق، نظام آموزشی