حسین مارزی - دانشجوی ارشد حسابداری موسسه آموزش عالی بعثت کرمان

ساختار مالکیت یک شرکت از ابعاد گوناگون قابل توجه است و در وهله اول بر حسب دو متغیر شامل سهامداران درونی و سهامداران بیرونی تعریف می شود. استقرار مناسب سازوکارهای راهبری شرکتی ، اقدامی اساسی برای استفاده بهینه از منابع ، ارتقای پاسخ گویی ، شفافیت ، رعایت انصاف و حقوق همه ذینفعان شرکت است . بر این اساس، سهام در اختیار سهامداران نهادی و دولت از بخش های اصلی مالکیت بیرونی شرکت ها تلقی می شود. هر یک از سازوکارهای درون سازمانی و برونسازمانی ، بر فرایندها و فعالیت های شرکت ها نظارت دارند و موجب ارتقای پاسخ گویی و دستیابی به دیگر هدفهای راهبردی شرکتی می شوند. یکی از این سازوکارها، تمرکز و ساختار مالکیت است . سهام در اختیار سهامداران داخلی بیانگر درصدی از سهام در دست سهامداران است که در تملک مدیران و کارکنان شرکت قرار دارد. سهام تحت مالکیت سهامداران نهادی به درصدی از سهام شرکت اشاره می کندکه در تملک سرمایه گذار ان نهادی و حقوقی قرار دارد. در این پژوهش با به کارگیری درصد مالکیت دارندگان بیش از پنج درصد سهام شرکت به عنوان معیاری جهت سنجش ساختار مالکیت و سنجش رابطه آن با نسبت قیمت به درآمد از اطلاعات صورتهای مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراقبهادار تهران طی بازه زمانی ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ استفاده شدهاست . نتایج حاکی از آن است که ساختار مالکیت با نسبت قیمت به درآمد دارای رابطه معناداری نمی باشد.

ساختار مالکیت ، نسبت قیمت به سود، سهام، بورس اوراق بهادار، درامد.